In dit vierde deel van onze blogserie over franchiseovereenkomsten staat het kartelverbod centraal. In franchiseovereenkomsten worden namelijk in de regel concurrentiebeperkende afspraken opgenomen. Welke zijn toegestaan?
Het einde van de rentebenchmark EONIA is in zicht. Begin 2022 stopt deze rentebenchmark. Maar de markt is nog niet helemaal klaar voor het einde van deze benchmark.
Een financier zal geen lening verstrekken zonder enige zekerheid van terugbetaling. Ter zekerheid van voldoening van de betalingsverplichtingen vraagt een financier om zekerheidsrechten. Als een onderneming activa en onderdelen in het buitenland heeft of de financier zelf buitenlands is, kan zij mogelijk ook om zekerheidsrechten naar buitenlands recht vragen.
De ECB introduceert de “Euro Short-Term Rate”, afgekort €STR, een nieuwe rentebenchmark.
Artikel 55 van de BRRD verplicht financiële instellingen in de Europese Economische Ruimte (EER) om een bail-in clausule op te nemen in leningsdocumentatie waarop het recht van een niet EER land van toepassing is.. Wat houdt een dergelijke clausule in en welke gevolgen heeft Brexit in dat geval op de leningsdocumentatie?
Door de financier worden (soms zware) eisen gesteld aan het beschikbaar stellen van een lening. Begrijpelijk, want een financier loopt natuurlijk een bepaald risico door een grote som geld onvoorwaardelijk ter beschikking te stellen. Als aan bepaalde eisen niet wordt voldaan, mag de financier de lening “opeisen”.
In onze vorige artikelen in deze reeks over het Wetsvoorstel bespraken wij de (wettelijke) definitie van franchise en de verplichtingen die onder het Wetsvoorstel gelden in de periode voor het sluiten van de franchiseovereenkomst. In dit derde artikel zullen we in navolging daarop de belangrijkste verplichtingen uit het Wetsvoorstel bespreken die gelden tijdens looptijd van de franchiseovereenkomst.
Op 12 juli 2019 is het Wetsvoorstel betreffende de wijziging van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek in verband met de invoering van regels omtrent de franchiseovereenkomst (hierna: “Wetsvoorstel”) naar de Raad van State gegaan.
Op 12 juli 2019 is het Wetsvoorstel betreffende de wijziging van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek in verband met de invoering van regels omtrent de franchiseovereenkomst (hierna: “Wetsvoorstel”) naar de Raad van State gegaan.
Op het moment dat een woningcorporatie intramuraal zorgvastgoed (verpleeghuiszorg) wil verkopen aan de hurende zorginstelling, dan dient zij hiervoor goedkeuring te vragen van de Autoriteit Wonen (‘Aw’). ILT, het uitvoeringsorgaan van Aw, stelt zich daarbij op het standpunt dat de verkoop van dit zorgcomplex de verkoopregels van ‘wonen’ dienen te doorlopen en niet de verkoopregels van ‘maatschappelijk vastgoed’. Gevolg is dat ILT van de kopende zorginstelling verlangt dat zij in de koopovereenkomst verklaart dat zij zich als een sociaal verhuurder zal gedragen, alsmede dat de ‘woongelegenheden’ ten minste zeven jaar voor de verhuur bestemd blijven.
De Hoge Raad heeft geantwoord op de prejudiciële vragen over het beroep op dwaling bij rentederivaten. Het zijn genuanceerde antwoorden die perspectief bieden voor veel lopende zaken over rentederivaten. Hier is een samenvatting van de antwoorden en worden de mogelijkheden voor (lopende) renteswapzaken op een rij gezet.
