Per 17 oktober 2018 is het Bouwbesluit (2012) gewijzigd. Met die wijziging is het vanaf 1 januari 2023 verboden om een kantoorgebouw in gebruik te nemen of te gebruiken zonder (kort gezegd) een geldig energielabel C. Een belangrijke maatregel voor zowel huurders als verhuurders van kantoorgebouwen.
Op 1 juli 2016 is de Wet Doorstroming Huurmarkt in werking getreden. Hiermee is een extra mogelijkheid voor de tijdelijke verhuur van woonruimte in het leven geroepen. Onder de voorwaarden van artikel 7:271 lid 1 BW kan woonruimte tijdelijk worden verhuurd. Het gaat om de zogenaamde “kortdurende huurovereenkomst voor bepaalde tijd”. Bij een dergelijke kortdurende huurovereenkomst voor bepaalde tijd zal de huurder de woonruimte na afloop van de overeengekomen huurperiode moeten ontruimen. De huurder kan in dat geval geen aanspraak maken op huurbescherming.
Zijn de clausules in uw huurovereenkomst rechtsgeldig? Veel verhuurders ergeren zich over te late huurbetalingen door hun huurders. Maar vanaf wanneer is volgens de Duitse wet een huurbetaling te laat? Hebben huuropzeggingen vanwege te late betalingen en daaropvolgende ontruimingsvorderingen kans op succes?
Bij een gemengde huur- en zorgovereenkomst waarin het verzorgingselement overheerst kan beëindiging van de zorgovereenkomst leiden tot beëindiging van de huurovereenkomst zonder dat de bepalingen van Boek 7 BW hieraan in de weg staan. In de uitspraak van 16 oktober 2018 van de Rechtbank Limburg heeft de verhuurder zich in zijn eigen vingers gesneden door deze beëindigingsmogelijkheid (waarschijnlijk onbewust) contractueel te hebben beperkt.
De WOZ-waarde van woonruimte speelt een belangrijke rol in de vaststelling van de niet-geliberaliseerde huurprijs. Onderstaande uitspraak laat het belang van verhuurders zien om iedere afzonderlijke woonruimte een WOZ-beschikking aan te vragen.
Op 28 september 2018 heeft de Hoge Raad arrest gewezen in antwoord op prejudiciële vragen over de uitleg van artikel 6:265 BW (ontbinding). De Hoge Raad oordeelt, in navolging van de A-G, dat de 'tenzij-bepaling' niet terughoudend dient te worden toegepast. Ook oordeelt de Hoge Raad dat er geen behoefte is aan bijzondere regels op het gebied van huur en verhuur van sociale woonruimte.
Op 17 augustus 2018 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat Leegstandwetwoningen en anti-kraakwoningen als huurwoningen aangemerkt moeten worden in de zin van de Wet verhuurderheffing. Het feit dat de woningen bestemd zijn voor de sloop of dat de woningen ter beschikking worden gesteld aan derden met een bepaalde doelstelling, zoals bescherming tegen vandalisme of kraak, doet hier volgens het arrest van de Hoge Raad niets aan af. Verhuurderheffing kan naar onze mening voorkomen worden door bruikleenovereenkomsten te sluiten.
De Veegwet Wonen is op 1 juli 2017 in werking getreden. Per die datum zijn de Woningwet en het Besluit toegelaten instelling volkshuisvesting (Btiv) gewijzigd. De Veegwet repareert een aantal punten in de Woningwet en bevat een aantal aanpassingen die de Woningwet voor corporaties, gemeenten, huurders en de toezichthouder beter uitvoerbaar maken. De wijziging breng ook mee dat woningcorporaties hun statuten vóór 1 januari 2019 in overeenstemming moeten brengen met de wet, voor zover dit nog niet het geval is.
De zogenoemde exceptio plurium litis consortium houdt in dat bij een ‘processueel ondeelbare rechtsverhouding’ alle partijen dienen te worden betrokken. Een geslaagd beroep op deze exceptio komt relatief weinig voor, maar het hof Amsterdam heeft een dergelijk beroep recentelijk gehonoreerd.
Op 6 juli 2018 heeft de Advocaat-Generaal (A-G) bij de Hoge Raad (mr. M.H. Wissink) prejudiciële vragen beantwoord. De vragen zijn gesteld door de voorzieningenrechter van de rechtbank Amsterdam. De vragen zien op uitleg van artikel 6:265 BW. Dient de daarin geformuleerde regel dat iedere tekortkoming het recht tot ontbinding geeft, tenzij de tekortkoming de ontbinding niet rechtvaardigt, letterlijk te worden uitgelegd? En dienen er bij ontbinding van een sociale huurovereenkomst bijzondere eisen te worden gesteld?
Bij branchebeschermingsafspraken komt een vastgoedeigenaar met zijn koper (of huurder) van winkelruimte overeen dat hij in een winkelcentrum geen ruimten zal verhuren of verkopen aan een met de koper (huurder) concurrerende onderneming. Branchebeschermingsovereenkomsten kunnen in strijd zijn met het kartelverbod, zoals Lidl betoogt in een nog lopende zaak bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Wat gebeurt er met de positie van de (onder)huurder wanneer de (onder)verhuurder niet (meer) beschikkingsbevoegd is ten aanzien van het gehuurde? Is dan direct sprake van een tekortkoming? De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 23 februari 2018 (ECLI:NL:HR:2018:284) geoordeeld dat het enkele feit dat de (onder)verhuurder niet langer bevoegd is om het gebruik van het gehuurde aan de (onder)huurder te verschaffen nog geen tekortkoming/gebrek oplevert. Pas wanneer (1) een derde tegenover de (onde...
