De Wegenwet is uitsluitend van toepassing op openbare wegen. Maar voordat kan worden beoordeeld of een weg openbaar is, moet eerst worden bezien of er sprake van een ‘weg’ in de zin van de Wegenwet. Een recente uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State biedt een mooi voorbeeld.
De staatsraden A-G Wattel en Widdershoven hebben op 7 juli 2021 een conclusie genomen over de rechterlijke toetsing bij niet-bestraffende bestuurlijke maatregelen en de rol die het evenredigheidbeginsel daarbij moet spelen. De toeslagenaffaire heeft geleerd dat de rechtsbescherming bij deze besluiten tekort kan schieten en dat rechterlijke toetsing niet altijd leidt tot correctie van onevenredige besluiten. Ook de wetgever is naarstig op zoek naar oplossingen om dergelijke onevenredige uitkomsten in de toekomst te voorkomen.
De raad van de gemeente Altena heeft een paraplubestemmingsplan vastgesteld, waarmee in de gehele gemeente het bewonen van een pand door meer dan één huishouden aan banden wordt gelegd. (Mede)-eigenaars van panden waarin arbeidsmigranten zijn gehuisvest betogen terecht dat het plan overgangsrechtelijk niet goed in elkaar zit. De uitspraak is ook interessant omdat hierin wordt bevestigd dat een parapluplan een beheersverordening niet opzij zet.
Op 18 maart 2021 heeft de minister het ontwerpbesluit inhoudende wijziging van het Besluit omgevingsrecht in verband met de verruiming van de mogelijkheden van de omgevingsvergunning voor de bewoning van recreatiewoningen aan de Eerste en Tweede Kamer voorgelegd. Dit heeft bij de vaste Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken geleid tot veel vragen.
In een uitspraak van 4 mei 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:953) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) de toegang tot de bestuursrechter in omgevingsrechtelijke zaken (nog) verder verruimd. Dit volgt uit een tweede richtinggevende uitspraak van de Afdeling naar aanleiding van het “Varkens in Nood”-arrest.
In een uitspraak van 14 april 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:786) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) de toegang tot de bestuursrechter in omgevingsrechtelijke zaken aanzienlijk verruimd. Met deze uitspraak heeft de Afdeling het Nederlandse bestuursprocesrecht in lijn gebracht met een uitspraak van het Europese Hof van Justitie (Hof van Justitie) van begin dit jaar.
Het afbouwen van een bouwwerk met een ander dan de ontwerper of rechthebbende, levert in de hier besproken rechtszaak auteursrechtinbreuk op. Wij bespreken waarom.
Op 23 april jl. is het adviesrapport 'Geur bekennen' van de Commissie geurhinder en veehouderij (“de Commissie”) verschenen. Wij zetten de belangrijkste conclusies en aanbevelingen van de Commissie voor u op een rij.
Op 5 oktober 2006 is de Wet geurhinder en veehouderij (Wgv) in werking getreden. De wetgever heeft daarbij twee doelen voor ogen gehad: meer ruimte voor bedrijfsuitbreiding en een (minimaal) gelijkwaardig beschermingsniveau voor omwonenden tegen stankoverlast. Inmiddels bestaat de Wgv ruim 13 jaar en is de omvang van veel veehouderijen fors gegroeid. Tegelijkertijd neemt in veel gebieden de stankoverlast toe. In dit overzichtsartikel leest u hoe geurhinder getoetst wordt bij het vergunnen van veehouderijen en welke rol luchtwassers daarbij spelen. Ook lichten wij toe hoe u kunt optreden tegen geurhinder afkomstig van een nabijgelegen veehouderij.
Als het begrip “wonen” niet nader is gedefinieerd in het bestemmingsplan dient aansluiting te worden gezocht bij het algemeen spraakgebruik en kunnen onder “wonen” diverse vormen van huisvesting worden begrepen.
De Afdeling bestuursrechtspraak heeft in een handhavingszaak een conclusie gevraagd aan Advocaat-Generaal Widdershoven over de vraag of een beslissing om wel of niet te gedogen een besluit is in de zin van de Algemene wet bestuursrecht. Op 16 januari 2019 concludeert Widdershoven kort gezegd dat een beslissing om wel of niet te gedogen niet als een besluit kan worden gekwalificeerd, maar dat dit onder omstandigheden wél bij de bestuursrechter kan worden aangevochten. Dit is in elk geval zo als een verklaring om wel te gedogen is afgegeven naar aanleiding van een handhandhavingsverzoek. In dat geval kan de derde die het handhavingsverzoek heeft gedaan, beroep tegen de gedoogverklaring instellen.
Het is vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (zie o.a. de uitspraak van 16 september 2015, ECLI:NL:RVS:2015:3538) dat bij de toetsing van een bouwplan aan een bestemmingsplan niet slechts dient te worden bezien of het bouwwerk overeenkomstig de bestemming kan worden gebruikt, maar dient mede te worden beoordeeld of het bouwwerk ook met het oog op zodanig gebruik wordt opgericht. Dit houdt concreet in dat een bouwwerk in strijd met de bestemming moet worden geoordeeld indien redelijkerwijs valt aan te nemen dat het bouwwerk uitsluitend of mede zal worden gebruikt voor andere doeleinden dan die waarin de bestemming voorziet. Het komt niet met grote regelmaat voor dat op deze grond een aangevraagde vergunning wordt geweigerd, reden waarom in deze bijdrage kort wordt stilgestaan bij dit verschijnsel aan de hand van een uitspraak van 6 juni 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1829).
