Een woningcorporatie lijdt schade doordat enkele van haar woningen jarenlang leeg staan als gevolg van de vertraagde sloop en herontwikkeling van een winkelcentrum in Apeldoorn. In haar arrest van 5 november 2019 oordeelt het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden dat de betreffende projectontwikkelaar verplicht is een deel van de schade door huurderving te vergoeden.
Vandaag (4 december 2019) is bij Koninklijk Besluit vastgesteld dat de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie (Wamca) en het besluit register collectieve acties treden in werking met ingang van 1 januari 2020.
In zijn arrest van 4 oktober 2019 ECLI:NL:HR:2019:1492 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat de Maclou-norm niet alleen geldt voor de in artikel 68 Fw bedoelde curator, maar ook voor de beoogd curator in een pre-packproces.
Hoe ver strekt een door een algemene vergadering van aandeelhouders verleende decharge aan een bestuurder en op welke juridische aansprakelijkheidsgrondslagen ziet deze decharge? In zijn arrest van 22 oktober 2019 (ECLI:NL:GHAMS:2019:3820) beantwoordt het Hof Amsterdam deze vragen.
De rechtbank wijst de vorderingen passagiers van de geannuleerde vlucht af nu zij zelf een vervangende vlucht hebben geboekt die uiteindelijk eerder aankomt op de eindbestemming dan de initiële vlucht.
Nadat de Hoge Raad eerder dit jaar genuanceerd geantwoord heeft op prejudiciële vragen die de rechtbank Amsterdam heeft gesteld over het beroep op dwaling bij rentederivaten, heeft zij nu in twee cassatiezaken arrest gewezen over hetzelfde onderwerp. Deze arresten zien op specifieke onderdelen die in veel rentederivatenzaken aan de orde zijn: marginverplichtingen en de adviesrelatie.
Veel producenten worden geconfronteerd met productaansprakelijkheidsclaims. Als een dergelijke zaak voor de rechter komt, is de verdeling van de bewijslast een belangrijke factor voor de uitkomst van de procedure.
Op 20 september 2019 heeft de Hoge Raad beslist dat de politie aansprakelijk is voor de schade die is ontstaan door de schietpartij in winkelcentrum De Ridderhof in Alphen aan den Rijn op 9 april 2011.
In 2010 vindt er een explosie plaats op het olieplatform Deepwater Horizon. Het olieplatform wordt geleased door het Britse British Petroleum (“BP”) en is gelegen in de Golf van Mexico. BP richt zich op een wereldwijd beleggingspubliek en communiceert (onder andere) via haar website en de pers over de ramp. De kwestie heeft op het eerste gezicht weinig met Nederland van doen. Is de Nederlandse rechter bevoegd om kennis te nemen van een collectieve actie ex artikel 3:305a BW van de Vereniging van Effectenbezitters (“VEB”) namens een groep BP-aandeelhouders? Hier komen de leerstukken rondom massaschade en internationaal privaatrecht samen.
Het staat een bestuurder in beginsel vrij op grond van een eigen afweging te bepalen wanneer welke schuldeisers worden voldaan. Zelfs preferente schulden hoeven niet altijd met voorrang te worden voldaan. Selectieve betaling is dus niet altijd onrechtmatig en leidt niet altijd tot aansprakelijkheid van de bestuurder. De vrijheid is beperkter als de activiteiten van een vennootschap beëindigd gaan worden en de vennootschap over onvoldoende middelen beschikt om al haar schuldeisers te voldoen. Datzelfde geldt als een gelieerde partij met voorrang wordt voldaan dan wel de bestuurder bij de voldoening een persoonlijk belang heeft.
In het Shaken Baby-arrest (13 april 2018, ECLI:NL:HR:2018:601) heeft de Hoge Raad een belangrijke uitspraak gedaan over de uitleg van de standaard opzetuitsluiting die voorkomt in aansprakelijkheidsverzekeringen voor personen (AVP). Inmiddels is er voor het eerst na het Shaken Baby-arrest weer een gerechtelijke uitspraak gepubliceerd in een zaak over de standaard opzetuitsluiting. Het ging daar om een burenruzie waarbij een buurman zijn buurvrouw omver duwde en waarbij zij met haar hoofd op een tuintegel kwam met ernstig hersenletsel tot gevolg.
Op 28 maart 2019 heeft A-G Saugmandsgaard Øe een conclusie uitgebracht naar aanleiding van prejudiciële vragen van de Rechtbank Noord-Nederland aan het Hof van Justitie van de Europese Unie. De A-G concludeert dat de luchtvaartmaatschappij de ticketprijzen van gedupeerde pakketreizigers niet hoeft terug te betalen wanneer hun pakketreis is geannuleerd, ongeacht de insolventie van de reisorganisatie.
