In september 2020 oordeelde de Hoge Raad dat zich bijzondere omstandigheden kunnen voordoen waaruit volgt dat wetenschap van een bestuurder niet zonder meer als wetenschap van de rechtspersoon heeft te gelden. Dit is onder meer relevant in het kader van verjaring.
Bij de Hoge Raad lag onlangs de vraag voor of twee opeenvolgende schadestaatprocedures als één geding hebben te gelden voor de toepassing van artikel 236 Rv.
Na het aanzeggen van ontslag stellen werkgevers de werknemer die wordt ontslagen, vaak vrij van het verrichten van werkzaamheden.
Op 25 juni 2018 is de EU-Richtlijn inzake “mandatory disclosure” (ook wel DAC6 genoemd) in werking getreden. DAC6 verplicht intermediairs, hulpintermediairs en soms ook de belastingplichtige zelf, om bepaalde grensoverschrijdende constructies te melden bij de Belastingdienst. De meldingsplicht gaat formeel gelden vanaf 1 juli 2020, maar werkt effectief terug tot 25 juni 2018. COVID 19: Vanwege alle gebeurtenissen rondom COVID 19 heeft de Nederlandse overheid besloten om de meldplicht met 6 maanden uit te stellen. De eerste meldingen dienen daarom op zijn vroegst in januari 2020 plaats te vinden.
Transfer pricing is de laatste jaren steeds meer op de voorgrond komen te staan bij fiscale afdelingen van multinationals. In dit blog zullen wij de voornaamste risico’s van transfer pricing (hierna: ‘verrekenprijzen’) bespreken. De volgende risico’s zullen worden besproken: het interpretatierisico, het staatssteunrisico, het documentatierisico, het procedurele risico en het bestuurdersaansprakelijkheidsrisico.
In dit derde en laatste deel over fraude in de Wmo een blog waarin het aansprakelijk stellen van de bestuurder van de zorgaanbieder centraal staat.
Sinds Mei 2018 is in Duitsland de EU-Datenschutz-Grundverordnung (DSGVO) van kracht. Deze verordening legt bedrijven een groot aantal verplichtingen op met betrekking tot de verwerking van persoonsgegevens en leidt in de praktijk eerder tot een schending van het persoonlijkheidsrecht dan tot financiële schade.
Uit de rechtspraak blijkt dat gemeenten steeds meer ruimte nemen en krijgen op fraude met declaraties aan te pakken. Wij spreken drie recente uitspraken die in dit kader aandacht verdienen.
In een arrest van het Gerechtshof Amsterdam van 23 juni 2020 wordt geoordeeld over de verhouding tussen door de Ondernemingskamer vastgesteld wanbeleid en bestuurdersaansprakelijkheid. Het oordeel van de Ondernemingskamer dat sprake is geweest van wanbeleid brengt niet zonder meer mee dat het bestuur aansprakelijk is of dat dit voorshands moet worden aangenomen. Het oordeel van de Ondernemingskamer dient bij de aansprakelijkheidsprocedure in aanmerking te worden genomen en kan bewijsrechtelijke betekenis hebben.
Soms is een algemene voorwaarde een illusie: een bepaling die in de algemene voorwaarden (c.q. polisvoorwaarden) staat is niet altijd een algemene voorwaarde. Andersom is ook waar: soms is een bepaling in het lichaam van een overeenkomst of polisblad een algemene voorwaarde. Een onjuiste kwalificatie kan tot gevolg hebben dat onbedoeld dekking moet worden verleend. Aan de hand van recente jurisprudentie en literatuur zet ik uiteen hoe het zit en waarom e.e.a. van belang is en geef ik verzekeraars tips hoe de problematiek kan worden voorkomen.
De partij die door dreiging met executie van een uitvoerbaar bij voorraad verklaard vonnis de wederpartij heeft gedwongen tot nakoming van dat vonnis voordat dit in kracht van gewijsde is gegaan, handelt in beginsel onrechtmatig en is schadeplichtig wanneer het vonnis in hoger beroep wordt vernietigd. Als sprake is van frustratie van verhaal, dan kan de bestuurder aansprakelijk zijn. Dit wordt bevestigd in een recent arrest van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden.
Ook al nam de bestuurder in hoger beroep geen memorie van antwoord, zijn stellingen uit eerste aanleg hadden toch betrokken moeten worden bij de beoordeling of sprake was van bestuurdersaansprakelijkheid. Door dit niet te doen, miskent het hof de devolutieve werking van het hoger beroep, zo volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad.
