Doorlinken is vaak onderwerp van juridische procedures. In deze serie artikelen zetten wij de bestaande Nederlandse rechtspraak over doorlinken op een rij, vanuit handelsnaam- en merkrechtelijke invalshoek en de onrechtmatige daadsleer. Steeds gaat het daarbij om de vraag wanneer doorlinken met gebruikmaking van een bepaalde domeinnaam toelaatbaar is en wanneer niet.
ACM had aan een aantal wasserijen een boete opgelegd voor het maken van marktverdelingsafspraken in strijd met het kartelverbod. Bijzonder in deze zaak is dat de wasserijen zowel franchisenemer als aandeelhouder van de franchisegever (Rentex-formule) waren. De tussen de franchisegever en franchisenemers afgesproken rayonverdeling kwalificeert volgens ACM dan als een marktverdelingsafspraak die de strekking had de concurrentie tussen de wasserijen onderling te beperken. Het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBB) bevestigt dit oordeel van ACM in laatste en hoogste instantie (ECLI:NL:CBB:2018:526).
Het staat al sinds 2005 vast dat banken in bepaalde omstandigheden zich ook de belangen moeten aantrekken van partijen die geen klant bij hun zijn (derden). Hof Den Haag heeft nu (na terugverwijzing door de Hoge Raad) uitgemaakt dat die regel ook geldt in het geval de derden ‘professioneel’ zijn.
Een partij heeft soms stukken nodig om zijn vordering nader te onderbouwen terwijl die stukken zich bij de wederpartij (of elders) bevinden. Die wederpartij zal er vaak niet happig op zijn om die stukken zomaar te verstrekken. Op grond van artikel 843a Rv kan een partij dan, als die (1) een rechtmatig belang heeft, inzage, afschrift of uittreksel vorderen van (2) bepaalde bescheiden aangaande (3) een rechtsbetrekking waarbij hij/zij partij is. Dit kan in een lopende procedure relevant zij om bewijs rond te krijgen, of voorafgaand aan een procedure.
Vrijdag 19 oktober 2018 heeft de Hoge Raad zijn eindoordeel geveld in twee belangrijke arresten over de per-element benadering onder het fiscale eenheidsregime. Deze arresten zullen waarschijnlijk als gevolg hebben dat de aangekondigde spoedreparatiemaatregelen in werking zullen treden en het fiscale eenheidsregime op termijn vervangen wordt door een toekomstbestendige concernregeling.
Dat de bestuurder van een (volkstuin)vereniging onwetend is van onjuist bestuurshandelen, doet aan haar verantwoordelijkheid ter zake niet af. Zodoende kan zij voor de schadelijke gevolgen daarvan in privé worden aangesproken, ook al is haar functie onbezoldigd en op vrijwillige basis.
Wat is de maatstaf voor het kunnen leggen van bewijsbeslag bij gestelde onrechtmatige verkrijging en gebruik van bedrijfsgeheimen, en het inzien van beslagen stukken? Beantwoording van deze vraag is wezenlijk voor iedere onderneming die wenst te vernemen wat er mogelijk is als ex-werknemers, zakenrelaties of concurrenten die aan de haal gaan met know how, recepten of andere bedrijfsvertrouwelijke informatie. De Hoge Raad heeft op 28 september 2018 een aantal belangrijke regels gegeven hierover.
Wat deelt u als aanbestedende dienst mee bij de gunningsbeslissing? De Rotterdamse voorzieningenrechter oordeelde dat bij gunning op laagste prijs de prijs én de plaats in de rangorde niet bekend gemaakt hoeven te worden.
Uit een recent arrest van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden blijkt dat de drempel voor bestuurdersaansprakelijkheid nog altijd hoog is: “Het bestaan van een negatief eigen vermogen en het lijden van verlies wil nog niet zeggen dat het punt bereikt is waarop het onverantwoord is de onderneming te continueren en nog verdere verbintenissen met derden aan te gaan.”
In zijn arrest van 13 juli 2018 ECLI:NL:HR:2018:1176 heeft de Hoge Raad duidelijk gemaakt dat de klachtplicht van art. 6:89 BW enkel van toepassing is op vermeende gebrekkige prestaties (in de zin dat prestaties van een schuldenaar niet aan de verbintenis beantwoorden) en niet op een vordering uit onrechtmatige daad.
De Hoge Raad heeft in een belangrijk arrest bepaald dat het beginsel van collectieve aansprakelijkheid en de invloed van taakverdelingen in dat verband, zoals toegepast in het kader van interne bestuurdersaansprakelijkheid ex art. 2:9 BW, niet gelden bij externe bestuurdersaansprakelijkheid ex art. 6:162 BW. De Hoge Raad houdt aldus vast aan de hogere lat voor aansprakelijkheid van een bestuurder. Dit betekent dat een bestuurder niet automatisch aansprakelijk is bij onbehoorlijke taakvervulling door een andere bestuurder.
