Geen planologisch nadeel De eigenaren van twee woningen verzochten om een tegemoetkoming in planschade vanwege de bouw van een 6 m hoog geluidscherm tegenover hun woningen. De geraadpleegde deskundige en de rechtbank oordeelden dat de plaatsing van de schermen ook al mogelijk was op grond van het oude bestemmingsplan. Deze schade was dus geen gevolg van het nieuwe bestemmingsplan. De Afdeling was het daarmee eens.
In onderhavig vonnis gaat de Voorzieningenrechter van de rechtbank Noord-Nederland in op het gegeven dat gemeenten conform artikel 2.11 lid 2 van de Jeugdwet verplicht moeten gunnen aan de economisch meest voordelige inschrijver. De vraag die voor lag was of uit deze wetsbepaling volgt dat gemeenten op voorhand ook de gunningscriteria kenbaar moeten maken. De zorgaanbieders betoogden van wel maar de gemeente Leeuwarden meende van niet.
Eerder oordeelde het gerechtshof Den Haag dat bij de beoordeling van een rechtsbeschermingsclausule van belang is of de clausule in een redelijke verhouding staat tot de aard en omvang van de opdracht en daarmee proportioneel is. In een recent advies volgt de Commissie van Aanbestedingsexperts (hierna: “de Commissie”) het hof hierin. Ook is de Commissie van mening dat een referentie-eis doelmatig en noodzakelijk moet zijn.
In een recent vonnis gaat de Utrechtse voorzieningenrechter in op de vraag wanneer een aanbesteder in afwijking van de hoofdregel mag gunnen op “laagste prijs”. Zoals in Utrecht al eens eerder was geoordeeld, kan dat ook bij complexere opdrachten zijn toegestaan. Verder gaat het vonnis in op de motivering die bij gunning op laagste prijs moet worden gegeven: bij afwijzing kan volgens de voorzieningenrechter niet kan worden volstaan met de kale mededeling dat een inschrijver niet de laagste prijs heeft aangeboden. De winnende prijs moet dan ook worden medegedeeld.
Het mededingingsrecht wordt regelmatig gebruikt als breekijzer om geschillen te beslechten. Zo ook in twee recente uitspraken van rechters in Nederland en Curaçao. De uitspraken illustreren dat het van belang is om een verweer tegen een creatief beroep op de mededingingsregels zorgvuldig te onderbouwen en stellingen van de wederpartij te betwisten.
Een aanvraag om nadeelcompensatie wordt op grondslag van de aanvraag beoordeeld; een te late aanvulling of wijziging van betekenis hoeft niet te worden behandeld. De schade wordt beoordeeld op basis van de vergunde aantallen dieren en niet op de hogere aantallen dieren die in strijd met de vergunning worden gehouden.
Uit een recent Rotterdams vonnis blijkt dat al voor inschrijving duidelijk moet zijn hoe verschillende (sub)criteria ten opzichte van elkaar wegen. Aanbesteder Evides had dat in die zaak niet gedaan. Daarom kan de aanbesteding in haar huidige vorm niet verder.
Het beleid van de Staat dat privaatrechtelijke toestemming nodig is voor het gebruik van zijn verzorgingsplaatsen naast snelwegen, kwalificeert als een vergunningenstelsel in de zin van de Dienstenrichtlijn. Daarbij kan het weigeren van toestemming na vergunningverlening misbruik van bevoegdheid opleveren. Deze twee conclusies – met mogelijk verregaande gevolgen - volgen uit een recent vonnis van de rechtbank Den Haag.
De Omgevingswet verplicht overheden nieuwe kerninstrumenten te gebruiken voor het beheren, gebruiken en ontwikkelen van de fysieke leefomgeving. In een reeks korte en praktische artikelen gaan wij nader in op elk van deze zes instrumenten. In dit eerste artikel bespreken wij de omgevingsvisie.
Recentelijk is er een arrest gepubliceerd van het gerechtshof Den Haag (hierna: “hof”) dat dateert van 25 mei 2021. In voormeld arrest velt het hof een oordeel over de toelaatbaarheid van een rechtsbeschermingsclausule (vervaltermijn) in een aanbestedingsprocedure. In dit artikel vertel ik u hier meer over.
De Haagse voorzieningenrechter buigt zich in een recente zaak over de vraag of een strafbeschikking wegens omkoping – opgelegd door het Openbaar Ministerie – een onherroepelijk geworden rechterlijke uitspraak is in de zin van de ‘verplichte uitsluitingsgronden’ uit de Aanbestedingswet 2012, zodat de omkoper zou worden uitgesloten. Daarnaast speelt de vraag of de omkoper ook een ‘ernstige beroepsfout’ heeft begaan, en of dat dan op zichzelf tot uitsluiting leidt nu de omkoping buiten de ‘terugkijktermijn’ plaatsvond en de strafbeschikking niet.
Een weg die eenmaal openbaar is geworden, kan niet zomaar aan de openbaarheid worden onttrokken. Daarvoor is een besluit van de gemeenteraad nodig. De raad komt daarbij veel beleidsruimte toe, zo blijkt maar weer eens uit een uitspraak van de rechtbank Den Haag van eerder dit jaar.
