De Ondernemingskamer heeft op 22 december 2022 een beschikking gewezen aangaande de wijziging van de governance van tbs-kliniek Fivoor BV door toetreding van aandeelhouders in de rvb en uitbreiding van de rvc met leden van de rvc van de aandeelhouders. In haar annotatie in JOR 2023/205 gaat Charlotte Perquin-Deelen nader in op deze beschikking.
Het hof ’s-Hertogenbosch oordeelde op 14 augustus 2023 dat een topfunctionaris bovenop een contractuele beëindigingsvergoeding van € 75.000 aanspraak heeft op de wettelijke transitievergoeding en een gefixeerde schadevergoeding van circa € 101.000. Verder stelt het hof vast dat in dit geval geen sprake is geweest van een afspraak/opzetje tussen partijen om te komen tot een hogere beëindigingsvergoeding dan de WNT toestaat.
In een onlangs gepubliceerde uitspraak begrenst de rechtbank tijdelijk de uitoefening van stemrechten van de aandeelhouders van een vennootschap. De aandeelhouders wordt verboden om tijdens een WHOA-traject bestuurders en leden van de Raad van Commissarissen te benoemen, schorsen of ontslaan. Hoe dat kan, bespreken wij in deze blog.
Ontslag van de statutair bestuurder door de vennootschap/werkgever is ingewikkeld. Welke ontslaggronden zijn mogelijk op grond van het arbeidsrecht? De h-, g- en de d-grond worden vaak aangevoerd. Sinds de WAB (Wet arbeidsmarkt in balans, in werking 1 januari 2020) is de cumulatiegrond (de i-grond) als redelijke ontslaggrond toegevoegd aan artikel 7:699 lid 3 BW. Hoe verhouden deze redelijke ontslaggronden zich tot elkaar? In deze blog bespreek ik de Asscher-escape en de herplaatsingsplicht bij het ontslag van een statutair bestuurder. Daarnaast ga ik in op de hoogte van de billijke vergoeding naast de transitievergoeding en de cumulatievergoeding. Ik doe dit aan de hand van een recente uitspraak van de rechtbank Limburg.
Op 10 november 2021 heeft het Gerecht van de Europese Unie (‘Gerecht’) uitspraak gedaan in de zaak Google Shopping. Kern van het geschil was de vraag of de Europese Commissie in 2017 terecht een boete van EUR 2.42 miljard aan Google en moederbedrijf Alphabet heeft opgelegd.
De Wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen (“WBTR”) treedt per 1 juli 2021 in werking en is van toepassing op alle verenigingen en stichtingen. De WBTR geeft regels die het bestuurlijke proces van een stichting of vereniging professionaliseren. In dit artikel bespreken wij de belangrijkste gevolgen van de WBTR voor (bestuurders van) stichtingen en verenigingen.
De zorgplicht van de IT-leverancier is al jaren in ontwikkeling. Jurisprudentie laat zien dat de omvang van deze zorgplicht als maar veelomvattender wordt. In een recent arrest legt het Hof Amsterdam de zorgplicht juist een keer beperkt uit: bij de beoordeling van de reikwijdte van de zorgplicht moet de aard en inhoud van de overeenkomst niet uit het oog worden verloren. De afspraken uit de overeenkomst bepalen immers waar de zorgplicht op ziet. In casu gaf de opdrachtgever een incidentele opdracht voorzien van duidelijke instructies, hetgeen volgens het hof invloed heeft op de hoogte van de zorgplicht van de IT-leverancier.
Recentelijk heeft de Rechtbank Noord-Holland geoordeeld wanneer een staking van eigen personeel van luchtvaartmaatschappijen als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) 261/2004 wordt aangemerkt.
Op 30 april jl. heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie (hierna: het Hof) een prejudiciële beslissing genomen die ziet op de uitleg van de artikelen 4 lid 3, artikel 5 lid 1 onder c en artikel 7 van de Verordening (EG) nr. 261/2004 (hierna: Verordening).
Op 3 april 2020 verscheen een arrest van de Hoge Raad inzake de lopende enquêteprocedure bij het voormalige SNS Reaal. Onderwerp van het geschil betrof de medewerkingsplicht in een enquêteprocedure. In dit blog bespreken wij enkele vragen die in het arrest naar voren komen. In hoeverre kunnen vennootschappen in het kader van een enquête weigeren om opgevraagde documenten af te geven met een beroep op een (afgeleid) verschoningsrecht? En wat is de rol van de raadsheer-commissaris van de Ondernemingskamer?
In ons eerdere artikel hebben wij al stilgestaan bij de vraag of een staking door eigen personeel van de luchtvaartmaatschappij kan worden gezien als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) nr. 261/2004 (hierna: de Verordening). Op grond van dit artikel hoeft een luchtvaartmaatschappij bij annulering of langdurige vertraging van een vlucht geen financiële compensatie te betalen aan de passagiers indien sprake is van een buitengewone omstandigheid en de luchtvaartmaatschappij alle redelijke maatregelen heeft getroffen om de vertraging of annulering te voorkomen dan wel te beperken. Overweging 15 van de considerans van de Verordening benoemt voorbeelden van buitengewone omstandigheden, waaronder een besluit van het luchtverkeersbeheer voor een specifiek vliegtuig op een specifieke dag.
Duitse en Spaanse rechters stellen prejudiciële vragen of staking van eigen personeel van luchtvaartmaatschappijen een ‘buitengewone omstandigheid’ is in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) nr. 261/2004. De prejudiciële vragen worden gebruikt door nationale rechters om het Hof van Justitie te vragen hoe Europese regelgeving moet worden uitgelegd.
