Ook al nam de bestuurder in hoger beroep geen memorie van antwoord, zijn stellingen uit eerste aanleg hadden toch betrokken moeten worden bij de beoordeling of sprake was van bestuurdersaansprakelijkheid. Door dit niet te doen, miskent het hof de devolutieve werking van het hoger beroep, zo volgt uit een recent arrest van de Hoge Raad.
Het Hof Den Haag oordeelt over de nalatenschappen van het echtpaar dat vlak na elkaar overleed op huwelijksreis. De commoriëntenregeling van art. 4:2 lid 1 Burgerlijk Wetboek (gelijktijdig overlijden) is niet toegepast. Uitkomst: de nalatenschap van de vrouw komt via de man bij de familie van de man. Deze uitkomst was te voorkomen door een zogenaamde ‘rampenclausule’ in een testament.
Recentelijk heeft de Rechtbank Noord-Holland geoordeeld wanneer een staking van eigen personeel van luchtvaartmaatschappijen als een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5 lid 3 van Verordening (EG) 261/2004 wordt aangemerkt.
Uit een recente uitspraak van de Rechtbank Midden-Nederland volgt dat het uitkeren van een managementvergoeding, terwijl de onderneming in financieel zwaar weer verkeert, niet per definitie tot aansprakelijkheid van een bestuurder/feitelijk beleidsbepaler leidt.
De Rechtbank Gelderland heeft op 4 februari 2020 een vonnis gewezen waarin de inzet was de levering van twee parkeerplaatsen. In de procedure speelde de vraag of met een kettingbeding een opschortende voorwaarde was overeengekomen en of een notaris gelet op het Novitaris-arrest mag meewerken aan het doorbreken van deze ketting. Beide aspecten zijn interessant voor de vastgoedpraktijk. De zaak ging als volgt.
Civielrechtelijke aansprakelijkheid vloeit niet per definitie voort uit een tuchtrechtelijke veroordeling. Het tuchtrecht en het civiele recht kennen een verschillend beoordelingskader. Het is aan degene die de beroepsbeoefenaar een verwijt maakt om gemotiveerd te stellen dat en waarom sprake is van civielrechtelijke onzorgvuldigheid. Het enkele gegeven dat een tuchtrechtelijke veroordeling is uitgesproken is daarvoor onvoldoende.
Op 8 april 2020 is het wetsvoorstel: “Tijdelijke wet Covid-19 Justitie en Veiligheid” ingediend bij de tweede kamer. In dit blog bespreek ik de gevolgen van dit wetsvoorstel voor het ondertekenen van een testament
Is sprake van een ontoelaatbare wijziging van partijhoedanigheid indien een stichting eerst optreedt als vertegenwoordiger van slachtoffers en na eiswijziging in hoedanigheid van claimstichting in de zin van art. 3:305a (oud) BW? In een recent arrest van de Hoge Raad wordt de deformaliseringstrend bevestigd.
Op 8 april is het wetsvoorstel ‘Tijdelijke wet COVID-19 Justitie en Veiligheid’ ingediend bij de Tweede Kamer. In dit blog bespreken wij de relevante aspecten voor de algemene vergaderingen van rechtspersonen. De tijdelijke wet is in werking getreden op 24 april 2020.
Het kabinet stemt in met een noodwet voor het passeren van een testament op afstand. De verwachting is dat de noodwet met terugwerkende kracht geldt voor alle testamenten die in de coronatijd zijn gemaakt.
Voor het maken van huwelijkse voorwaarden gelden net als voor het maken van een testament strenge vormvoorschriften. Beide akten dienen in notariële vorm te worden vastgelegd. In tegenstelling tot het maken van een testament is het mogelijk om een notariële akte van huwelijkse voorwaarden te (laten) ondertekenen door middel van een volmacht.
Het Gerechtshof Amsterdam heeft onlangs uitspraak gedaan in een verzekeringsrechtelijk geschil tussen de commissarissen van het failliete Imtech en CNA, de first excess layer verzekeraar op de Directors & Officers (D&O) verzekering van Imtech. Het hof oordeelt dat CNA door de commissarissen niet kan worden aangesproken voor vergoeding van door hen gemaakte verweerkosten. Dit is erin gelegen dat de primary layer, die een dekking biedt voor EUR 25 miljoen, nog niet is uitgeput, zodat dekking onder de excess layer niet aan de orde is.
