Ondanks de beleidsvrijheid die de gemeenteraad heeft bij het vaststellen van een bestemmingsplan moet hij toch goed opletten. De mogelijkheden om flexibiliteit te bieden door het opnemen van een binnenplanse ontheffingsbevoegdheid zijn niet onbegrensd.
Het is vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (zie o.a. de uitspraak van 16 september 2015, ECLI:NL:RVS:2015:3538) dat bij de toetsing van een bouwplan aan een bestemmingsplan niet slechts dient te worden bezien of het bouwwerk overeenkomstig de bestemming kan worden gebruikt, maar dient mede te worden beoordeeld of het bouwwerk ook met het oog op zodanig gebruik wordt opgericht. Dit houdt concreet in dat een bouwwerk in strijd met de bestemming moet worden geoordeeld indien redelijkerwijs valt aan te nemen dat het bouwwerk uitsluitend of mede zal worden gebruikt voor andere doeleinden dan die waarin de bestemming voorziet. Het komt niet met grote regelmaat voor dat op deze grond een aangevraagde vergunning wordt geweigerd, reden waarom in deze bijdrage kort wordt stilgestaan bij dit verschijnsel aan de hand van een uitspraak van 6 juni 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1829).
‘Overbelasting van stroomsector brengt digitale koppositie Nederland in gevaar’ kopte het Financiële Dagblad op 3 mei 2018. Netbeheerders kunnen langzamerhand de vraag om aangesloten te worden op het elektriciteitsnet niet meer aan. Het simpelweg verzwaren en uitbreiden van elektriciteitsnetten is niet altijd maatschappelijk efficiënt. Alternatieven worden onderzocht (denk daarbij bijvoorbeeld aan de mogelijkheid van opslag van duurzaam opgewekte energie), maar wetgeving staat soms in de weg. Met een komend besluit wordt de mogelijkheid geboden om van sommige wetgeving (deels en tijdelijk) af te wijken om zo experimenten mogelijk te maken.
De bestemmingsregeling voor recreatiewoningen houdt de gemoederen binnen de gemeente Epe flink bezig. Eind mei 2018 vernietigde de Afdeling een bestemmingsplan, waarin een verbod op permanente bewoning van een recreatiewoning was opgenomen en begin juni 2018 ging het weer mis: de Afdeling vernietigde een bestemmingsplan waarin de bedrijfsmatige exploitatie van recreatiewoningen werd geëist en het gebruik van de recreatiewoningen als tweede woning werd verboden. In dit kennisartikel bespreek ik deze laatste uitspraak.
In haar uitspraak van 13 juni 2018, Planschade Lingewaard, herhaalt de Afdeling bestuursrechtspraak het kader voor normaal maatschappelijk risico bij woningbouw op een inbreidingslocatie. Een waardevermindering tot 5 % van de waarde behoort bij gevallen van in de lijn der verwachtingen zijnde woningbouw op een inbreidingslocatie in een woonkern in beginsel tot het normale maatschappelijke risico van de aanvrager.
Het komt in de praktijk vaak voor dat de planwetgever er voor kiest om in de gebruiksregels van een bepaalde bestemming expliciet te bepalen dat de betreffende gronden ook zijn bestemd voor “parkeren”. In de rechtspraak komt met enige regelmaat de vraag op of parkeren binnen bijvoorbeeld een bestemming “Wonen” is toegestaan als in de gebruiksregels niet is opgenomen dat de gronden tevens mogen worden gebruikt voor “parkeren”. Over deze vraag werd onlangs bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State gediscussieerd tussen het college van b&w van de gemeente Sittard Geleen en een omwonende die opkomt tegen een verleende omgevingsvergunning voor de realisatie van een studentenwoning.
In het Koninklijk Besluit van 14 mei 2018 oordeelde de Kroon over een beroep op zelfrealisatie door de rechthebbende op een zakelijk recht van gebruik en bewoning. De Kroon zet het kader voor een beroep op zelfrealisatie uiteen en licht toe dat een dergelijke beroep in beginsel toekomt aan de eigenaar, niet de gebruiker.
Voetbalkooien zijn speelvoorzieningen die nogal eens onderwerp zijn van een juridische procedure. Het kan gaan om een beroep tegen een bestemmingsplan of tegen een verleende omgevingsvergunning die hierin voorziet. Is dit een gepasseerd station dan bestaat nog de mogelijkheid om een verzoek om handhaving in te dienen dan wel een vordering voor de civiele rechter. In een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 30 mei 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1790) ligt de vraag voor of een de voetbalkooi een speelvoorziening is als bedoeld in de regels van het vigerende bestemmingsplan. De gemeente Wassenaar heeft aan zichzelf een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van de kooi.
Geschillen over bestemmingsregelingen voor gebruik dat legaal is, maar door de gemeente ongewenst wordt beschouwd en daarom is wegbestemd zijn interessant, omdat de Afdeling stevige eisen stelt aan het wegbestemmen. Dat ondervond de gemeenteraad van Epe in een zaak over een permanent bewoonde recreatiewoning.
In aanvulling op het overzichtsartikel van Coen van Schaijk omtrent de fosfaatrechtenverdeling bij in- en uitscharing informeer ik u hierbij over opfokcontracten. Ook de melkveehouders die op 2 juli 2015 vee bij een andere boer hebben ondergebracht en geregistreerd voor het opfokken daarvan, lopen door die registratie kostbare fosfaatrechten mis. Reden voor procedures ter opeising van deze rechten bij de opfokker. In dit kennisartikel wordt recente jurisprudentie daaromtrent besproken.
In verband met een wijziging van de Meststoffenwet is het per 1 januari 2018 niet meer toegestaan melkvee te houden zonder fosfaatrechten. Het doel van de wetswijziging is de afbouw van de Nederlandse veestapel tot beneden het fosfaatproductieplafond. Melkveehouders hebben de fosfaatrechten toegekend gekregen op basis van de aanwezige veestapel op 2 juli 2015 (referentiedatum), waarbij de I&R-registratie leidend is voor de hoeveelheid toegekende fosfaatrechten. Melkveehouders die op de referentiedatum vee bij een andere boer hebben ondergebracht en geregistreerd (uitscharen) lopen door de registratie bij een andere melkveehouder kostbare fosfaatrechten mis. De misgelopen rechten worden door de juridisch eigenaar (uitschaarder) veelvuldig opgeëist bij de inlenende boer (inschaarder). De inschaarder heeft de fosfaatrechten echter nodig voor zijn eigen bedrijfsvoering en weigert veelal mee te werken aan overdracht. In dit kennisartikel worden de reeds gevoerde procedures besproken.
Een standaardaansluiting heeft twee kabelverbindingen. Als bij een standaardaansluiting een van de kabels vanwege onderhoud of een storing uit bedrijf is, dan leidt dat in de regel niet tot uitval van de energievoorziening. De elektriciteit kan vaak via de niet-gestoorde kabel geleverd blijven. Regelmatig wordt er bij wind- en zonneparken gekozen voor een enkelvoudige kabelverbinding. Een dergelijke aansluiting heeft geen storingsreserve. Deze aansluiting is een stuk goedkoper. Bij besluit van 18 april 2018 heeft de ACM beslist dat de netbeheerder ook gehouden is de wettelijke compensatievergoeding uit te betalen bij een enkelvoudige kabelverbinding, zelfs als de klant daar contractueel van afziet.
