Dit jaar hanteren bijna alle zorgverzekeraars een cessieverbod en een verbod op directe betaling op rekening van de zorgaanbieder. Dit leidt niet alleen tot verspilling van duizenden euro’s aan zorggeld, maar ook tot grote problemen voor zorgaanbieders en patiënten. Het ministerie van VWS lijkt totaal geen zicht te hebben op de gevolgen die het cessieverbod heeft voor de marktverhoudingen.
In de reeks ‘Eerste hulp voor zorgaanbieders’ bespreken we thema’s waar zorgaanbieders in de praktijk veel mee te maken hebben. In dit artikel staat de materiële controle door zorgverzekeraars centraal. Hoe verloopt zo’n controle? Is een zorgaanbieder verplicht om mee te werken? En wat als de zorgaanbieder het niet eens is met de uitkomsten? Je leest het in dit artikel.
Subsidie of financiering niet aanbestedingsplichtig als prestatie niet afdwingbaar is
Opnieuw heeft een voorzieningenrechter geweigerd inzage te verlenen in de prijzen waarmee de winnaar van een aanbestedingsprocedure heeft ingeschreven. De motiveringsplicht van een aanbestedende dienst gaat niet zover dat deze bedrijfsvertrouwelijke informatie van de winnende inschrijver dient te verstrekken, zelfs niet als een andere partij hierdoor niet kan controleren of de winnaar een realistische en marktconforme inschrijving heeft gedaan. Wij schreven er het volgende artikel over.
Op 17 juli 2018 heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden arrest gewezen in een procedure tussen Varkenshandel Dijk, hierna: “Varkenshandel”, en een eigenaar van een zeugfokbedrijf en varkenshouderij, hierna: “Boer X”. Partijen hebben langere tijd zaken met elkaar gedaan en hebben daarbij afspraken gemaakt over het financieren van een zeugenstapel voor het zeugfokbedrijf. Tussen partijen is discussie ontstaan over de te betalen prijs voor geleverde biggen, een eigendomsvoorbehoud en in het verlengde daarvan de rechtmatigheid van een gelegd beslag.
Bij verticale prijsafspraken verbindt de distributeur of franchisenemer zich ten opzichte van de leverancier (franchisegever) om bepaalde minimumprijzen te hanteren. Zulke overeenkomsten zijn in de regel nietig vanwege strijd met het kartelverbod, zoals blijkt uit recente rechtspraak en besluiten van de Commissie.
Rondom de fosfaatrechten heeft een voorzieningenrechter geoordeeld dat door een onvoorziene situatie een inschaarder een aanzienlijk voordeel heeft genoten, terwijl het houderschap van de dieren slechts 12 weken heeft geduurd. Bovendien dat een herverdeling van de fosfaatrechten op grond van de Meststoffenwet tot de mogelijkheden behoorde. De voorzieningenrechter komt aldus tot het voorlopig oordeel dat een redelijke toepassing van de in-/uitscharingsovereenkomst met zich meebrengt dat de fosfaatrechten conform de perioden van houderschap in diezelfde verhouding tussen partijen dienen te worden verdeeld.
In een procedure bij de rechtbank Oost-Brabant is een oudvaderlands voorpootrecht aan de orde. De gedaagde in die procedure stelt dat ondanks de titelzuiverende werking van de ruilverkaveling het oudvaderlands voorpootrecht in stand is gebleven. De rechtbank oordeelt dat een voorpootrecht bij ruilverkaveling gelet op de titelzuiverende werking teniet gaat, tenzij het voorpootrecht in de akte van toedeling wordt vermeld.
Het komt regelmatig voor dat in het kader van een transactie of anderszins wordt overeengekomen dat een partij zal afzien van het instellen van een rechtsmiddel tegen een nieuwe ontwikkeling. Zo'n beding is niet in alle gevallen rechtsgeldig. Zie voor een recent voorbeeld van een te vérstrekkend en daardoor nietig beding de uitspraak d.d. 7 mei 2018 van de rechtbank Zeeland-West-Brabant (ECLI:NL:RBZWB:2018:2689).
De rechtbank Oost-Brabant heeft op 17 april 2014 geoordeeld dat een opzegging van de huurovereenkomst (kantoorruimte) die ruim twee maanden te laat heeft plaatsgevonden, niet tot een beëindiging van de huurovereenkomst leidt. De huurder voerde aan dat zij de huurovereenkomst een jaar eerder al mondeling had opgezegd. De rechter gaf de huurder de opdracht dit te bewijzen. De huurder slaagde niet in het bewijs.
Bij anti-kraak komt het in de praktijk veelvuldig voor dat de leegstandbeheerder geen vergoeding ontvangt van de eigenaar van het pand. De leegstandbeheerder wordt dan betaald door de anti-kraakbewoners onder de noemer van servicekosten of bemiddelingskosten. Dergelijke constructies zijn niet zonder risico’s.
Als variant op De Nieuwe Regeling (DNR 2011) hebben Aedes en NEPROM, brancheorganisaties van woningcorporaties en projectontwikkelaars, het model basisopdracht adviseurs ontwikkeld. In dit model zijn de belangrijkste afwijkingen op de DNR 2011 die in de praktijk voorkomen samengebracht.
